ในห้องของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ชื่อ เอก ซึ่งเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยเป็นปีที่ 2 เขากำลังเร่งรีบอยู่กับการแต่งตัว “กริ๊งๆๆๆๆๆ” เสียงโทรศัพท์ของเขาที่วางอยู่บนเตียงนอนดังขึ้น เขาดูเบอร์ที่โทรเข้า “แบงค์”แล้วรับสายอย่างรวดเร็ว “ฮะโหล เออๆ เสร็จแล้วเดี่ยวไป แป๊บๆ” หลังจากตัดสายจากคู่สายแล้ว เขาก็โยนโทรศัพท์ไปที่เดิมที่มันวางอยู่ แล้วรีบแต่งตัวให้เสร็จโดยเร็ว เขาเลือกที่จะใส่เสื้อเชิ้ตสีเขียวอ่อนแขนยาวแต่พับแขนขึ้น กางเกงเป็นกางเกงยีนส์ขาเดฟ รองเท้าส้นหนาสีแดง เสียงประตูกระทบวงกบดัง “โครม” พร้อมเสียงล็อคกุญแจ เขาก้าวขึ้นรถจักยานยนต์คู่ใจแล้วกดปุ่ม start ที่อยู่ติดกับคันเร็ง ปรึ้นๆๆๆ แล้วออกตัวไปอย่างรวดเร็ว
ผับแห่งหนึ่งที่มากไปด้วยหนุ่มสาวนักท่องราตรี พร้อมทั้งเสียงเพลงดังอึกทึกครึกโครม แสงหลากสีจากไฟที่ทางร้านประดับตกแต่งดูแล้วน่าเวียนหัว
ณ โรงจอดรถของผับ เสียงรถจักรยานยนต์กำลังเข้าจอด ซึ่งเป็นรถของเอกเอง แต่ยังไม่ทันก้าวลงจากรถ “เฮ้ยยยย ไอ้เอก มึงทำไมมาช้าจังว่ะ ?” เสียงแบงค์ถาม “เออ แล้วจะถามทำไม ก็กูมาแล้วนี่ไง” “งั้นก็รีบไปเดี่ยวไม่ทันโปรโมชั่น” ทั้งสองคนเดินกอดคอกันพร้อมทั้งเสียงหัวเราะ
เวลาประมาณ 03.00 น. ทั้งสองเดินออกมาจากผับ หน้าของทั้งสองคนแดงเหมือนกำลังเขินอาย แต่ไม่ใช่เลย เมาต่างหาก เขาพยายามเดินไปที่รถด้วยเท้าที่ไม่สามัคคีกัน ข้างซ้ายมันจะไปอีกทาง แต่ข้างขวามันจะไปอีกทาง “เฮ้ยยย มึงขับรถดีดีนะโว้ย” เอกบอกแบงค์ “เออ กูไม่ตายง่ายๆหรอก” แบงค์ตอบหน้ายิ้มๆ แล้วทั้งสองก็ขับรถกลับห้องของตัวเอง
ณ ห้องของเอก เสียงรถเข้าจอดในโรงจอดรถของหอพักอย่างไม่ราบรื่นเท่าไร่นัก เขาพยุงสังขารของตัวเองขึ้นห้องซึ่งอยู่ที่ชั้น 4 เมื่อถึงชั้น 4 แคร๊กๆๆป๊อก เสียงไขกุญแจห้องอย่างเชื่องช้าผิดกลับตอนออกไป แต่เสียงปิดประตูยังเหมือนเดิม “โคร่มมมมม” แล้วเอกก็ทิ้งตัวลงบนเตียงนอน โดยไม่คิดที่จะถอดแม้กระทั้งรองเท้า
13.25 น. ของวันต่อมา เอกลุกขึ้นพร้อมทั้งหยิบตารางเรียนที่อยู่ชั้นวางหนังสือข้างเตียงมาดู “13.00 น. RN 709” “ซวยแล้วมีสอบนี่หว่า” เขาดันตัวลุกขึ้นจาดเตียงอย่างรวกเร็วพร้อมทั้งเปลี่ยนเป็นชุดนิสิต และมุ่งหน้าไปที่มหาวิทยาลัยทันที
ณ ตึก RN เสียงเร็งฝีเท้าขึ้นบันได “ตับๆๆๆ” ดูประหนึ่งว่าจะไม่เหนื่อยเลย เขาถึงห้องสอบ เวลา 13.37 น. ซึ่งเกินกำหนดที่จะให้เข้าห้องสอบ เขาจึงได้ F ในรายวิชานั้นไป......
ใต้ตึก RN ที่มากไปด้วยผู้คนกำลังมารอสอบและเข้าแถวขึ้นลิฟอยู่ แต่ในอีกมุมของห้องโถง ชายคนหนึ่งกำลังก้มหน้าลงกับโต๊ะเป็นเวลาสักครู่ใหญ่ๆแล้ว ไม่ใช่ใครที่ไหน เอก นั้นเอง
“ตื่นๆๆๆๆๆ ได้เวลาสอบแล้ว” เสียงแบงค์ปลุกเอกซึ่งนอนหลับอยู่ใต้ถุนตึก
“อ้าว ฝันนี่หว่า” เอกพูดกับตัวเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น